Eerste dag ok

Gisteren zijn we gaan zwemmen bij een hotel in de buurt, Krasnapolsky. Het begon bewolkt, maar het was warm genoeg. Toen het open trok, was het ook wel zo warm, dat we er nog niet een half uur in konden liggen. Maar het was een heerlijk relaxte dag. Hierna naar de McDonalds gegaan, om te skypen. Aangezien ze daar betere wifi hebben dan thuis.
Het was echt raar om te zien dat het in de binnenstad door de week en op zaterdag echt super druk is, en op zondag helemaal uitgestorven lijkt! Zondag is hier nog steeds rustdag.

Eerste dag ok.
Vandaag was dan eindelijk de dag waarvoor we naar Suriname zijn gekomen. Vandaag begon onze stage. Vanochtend vroeg opgestaan en om half zeven de taxi genomen. Deze hadden we gisteren besproken, dus we moesten even afwachten of ie wel op tijd zou komen. Maar dat ging allemaal goed, en we waren keurig op tijd. Dus voor morgen ook maar meteen vastgelegd.
Op ok hebben we ons gemeld en mw. Shirley Wortel (teamleider) heeft ons een beetje wegwijs gemaakt. Waar we de pakken bij elkaar kunnen zoeken, omkleden enz. De pakken liggen allemaal door elkaar, hebben allemaal verschillende kleuren en verschillende vormen. Sommige net zoals bij ons, maar andere zonder strakke mouwen. Helaas kon ik niet veel kleine maten vinden, dus gelukkig hebben ze touwtjes in de broeken zitten zodat ze niet van mn kont afvallen, haha.
Achter de keuken kunnen we ons omkleden en de waardevolle spullen op kantoor van de manager kwijt. Er zijn 6 operatiekamers, waarvan er 5 in gebruik waren vandaag. Ik ben naar de gynaecologie gegaan en Marieke naar de chirurgie, waar een chirurg uit Groningen op missie is.
In de ochtend worden de kamers gebruiksklaar gemaakt en de benodigdheden gepakt (voor zover deze aanwezig zijn). Toen we klaar waren, zijn we gaan eten en drinken. De meeste eten dan een broodje, maar er zaten ook mensen rijst met kip te eten en dat soort dingen. Apart dus.
Het programma start wanneer de dokter op de afdeling is verschenen. Dit kan om half acht zijn maar ook pas om half zeven.
Het gyn-programma startte met een kijkoperatie om de vrouw te steriliseren. Er kwam een gasinsufflator op de kamer zoals wij die bij ons ook hebben. Maar er ontbrak een lichtbron en een beeldscherm. De lichtbron werd apart bij gepakt en het beeldscherm zou er helemaal niet komen. De dokter kijkt gewoon door de scoop! Dat zijn wij dus helemaal niet gewend. De afdeklakens en de jassen zijn allemaal re-usable. De gazen die worden gebruikt, worden op de sterilisatieafdeling op de ok zelf ingepakt en gesteriliseerd en de gazen hebben geen looddraad. De buikgazen zitten los verpakt en zijn wel voorzien van looddraad. Chique gazentelrekken of zakken kennen ze hier nog niet, het moet weer op de grond.
De tweede patiënt kwam voor een keizersnede. Bij ons op ok zijn we dan maximaal met 12 mensen, en heel soms zijn er nog wel meer. Hier waren we met 8: dokter, arts-assistent, anesthesiemedewerker en een leerling, een instrumenterende, een omloop, verpleegkundige van de afdeling en een chirurgie-leerling en ik. Niets geen opvangkar voor de baby die staat namelijk gewoon buiten op de gang, geen vader erbij, geen kinderarts erbij. Dat was echt een wereld van verschil.
We hadden vier patiënten, en waren om half een klaar. We hebben nog een baarmoeder verwijderd en bij een andere patiënt een eierstok. Het gaat dus allemaal redelijk snel hier. Vooral tussen twee patiënten!
En zo is er nog meer wat echt heel anders gaat:
De anesthesie bijvoorbeeld, bemoeit zich alleen maar met de patient en de omloop en instrumenterende helemaal niet. Die zijn ook gerust weg tijdens in en uitleiding (slapen en wakker worden). De luchtbehandeling zoals wij die op ok hebben is hier een gewone airco, waardoor het echt een vrieskist was. Patiënten moeten bijna allemaal zelf overschuiven en hun ondergoed uit doen, hoe moeilijk dit soms ook gaat. Koffiepauzes kennen ze niet, wel een lunchpauze van een half uur. Een speciale opslagplaats voor de instrumenten is er niet, en er zijn ook geen opdekmedewerkers die de instrumenten voor je klaar zetten. Je moet voordat je gaat wassen alles zelf bij elkaar sprokkelen. Sommige hechtingen zijn er niet genoeg, dus dan moet er een andere dikte gebruikt worden dan die ze altijd gebruiken, niet heel erg, maar het is gewoon raar dat er geen of nauwelijks voorraad is. De zuigpotten en slangen worden na iedere ok helemaal met de hand afgewassen!
Ondanks de verschillen kon ik vandaag toch ook wel wat doen, gelukkig. Al waren het kleine dingen.
De mensen zijn op zich wel vriendelijk, maar ook veel met hun eigen ding (telefoon) bezig. Hierdoor is het soms lastig om echt contact te maken, maar misschien dat het over een paar dagen, als iedereen gewend is dat wel makkelijker gaat. Om drie uur is de werkdag ten einde en hebben we maar weer een taxi gebeld. We zijn naar het bureau geweest waar we excursies hebben geboekt. En toen brak de hemel open met een flinke lange tropische regenbui. Dus de tijd totdat het droog was benut met winkelen en eten. En dan vliegt de dag voorbij! Deze week zullen we ook maar drie dagen werken, want op donderdag is er een nationale feestdag (dag van de Marrons), en is iedereen vrij. Vrijdag kunnen we niet werken omdat we dan een tripje gaan maken, dus dat is makkelijk erin komen deze week.

Ik (Marieke) ging dus naar de kamer waar een chirurgie missie was. Er is een chirurg uit Groningen die t/m volgende week maandag 'moeilijke' operaties hier uitvoert. Hij doet dat eens in de 3 a 4 maanden. Wat mij opviel was dat we erg vroeg moeten beginnen (7.00) terwijl er dan niet heel veel wordt gedaan dan wat poetsen en klaarzetten en de eerste patiënt komt dan rond 8.00.
Ook op onze kamer bemoeide niemand zich met de patiënt, bvb met het overstappen, behalve ik, omdat wij dat natuurlijk wel gewend zijn. Daarna laten ze de patiënt rustig nog 20 minuten liggen terwijl er niks gebeurd en niemand die er naar om kijkt... Er hangen ook mooie sign in, time out en sign out platen, maar er wordt geen gebruik van gemaakt. Gelukkig worden de gazen wel goed geteld aangezien er dus geen looddraad in zit, maar verder disposables tellen, kennen ze hier niet.
Tijdens de 1e operatie die ik zag gingen ze de galweg aansluiten op de dunne darm. Ook daarbij vroeg de chirurg om dingen die er niet waren, maar dan wordt er dus een alternatief gezocht. Voor de meeste (kleine) dingen moeten de operatieassistenten al op zoek elders op de OK.
De 1e operatie duurde tot 13.00, toen hadden we pas pauze en daarna gingen we een volgende patiënt doen, waarbij een alvleeskliertumor werd verwijderd. Hierbij wel een mooi omnitract (voor de kenners) dus dat viel niet tegen! Om 14.45 was de tumor er nog niet uit en mochten we dus naar huis. Wat mij heel erg opviel waren nog steeds de beestjes die je op OK zag vliegen, het personeel dat dus continu met z'n eigen telefoon bezig was en gewoon belden in de OK, enerzijds goed op steriliteit letten en soms ook helemaal niet... Ik had trouwens wel te maken met disposable afdekmateriaal en jassen, maar dat komt misschien omdat ik met de Nederlandse chirurg stond...
We zullen het zien! Ik ben weer benieuwd naar morgen!

Nu tijd voor een rustige avond met een spelletje!